กุญแจที่หายไป ไขอดีตได้จริงหรือ
โดยพาย พันธนาการ· 26 สิงหาคม 2010
จะจบมันก็เจ็บ
จะเก็บมันก็เหมือนจบ
ที่เขาไม่เคยเห็นความสำคัญ
อดีตที่อยากลืม
ความกล้ำกลืนที่ฝืนจบ
ยิ่งย้ำอยากจะลบอย่างจริงจัง
เท่ากับฝังไว้ในทรงจำ
กับความฝันที่ต้องเลื่อนลาง
เพราะกาลเวลา
18
รอยอดีต รอยอดีตที่เพิ่มขึ้นทุกขณะ ทำให้เริ่มรู้รู้สึกท้อ ต้องมานั่งนับวันเวลาอย่างช้าๆ อยู่คนเดียวเพื่อรอความเสียใจที่จะเกิดขึ้น มันทรมารใจเหลือเกิน เมื่อสิ่งดีๆต้องมาจางหายกับระยะเวลาที่เดินไปข้างหน้าและไม่เคยหยุดรอ เพื่อนที่เคยสนิทต้องมาร้ำลาเพื่อห่างไกล คนที่มีใจได้แต่หวังว่าจะได้เจอกกันอีกครั้ง
ความจริงแล้วเราพยามที่จะเดินไปจากเขาเหล่านั้นเอง บางที่อาจทำให้ไม่ต้องรู้สึกใจหาย ที่ต้องสูญเสีย อ้างวางแบบนี้ก็ได้
กาลเวลาที่ผ่านไป ได้พัดพาผู้คนที่ได้รู้จักผ่านหายไปและไม่รู้ว่าจะได้พบเจอกันอีกเมื่อไร มีสิ่งดีๆมากมายที่ต้องถูกทำลายและสูญหายไปกับการเปลี่ยนแปลงของเวลา
กับ.....จิตใจคน
มันทำให้เราได้เรียนรู้ว่าต้องเปลี่ยนแปลงไปตามเส้นทางของมัน
ถึงบางครั้ง เราพยายามที่จะหาอะไรสิ่งอื่นๆ เข้ามา ทดแทนส่วนที่ขาดหาย แต่ยิ่งพยายาม
19
ขวนขวายมันมากเท่าไร ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่ากำลังวนเวียนอยู่กับอดีตที่ยังมีรอยเชื่อมต่อกับปัจจุบันให้รู้ สึก สะ เทือนใจ เสียใจ
สิ่งที่ทำได้คือมีชีวิตไปกับมัน และพยายามให้มันเพิ่มขึ้นที่ละน้อยนิด บางที่การระบายความรู้สึกออกมาเป็นตัวอักษรแบบนี้มันอาจทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้บ้าง ลดความสำคัญที่จะจดจำมันไว้ในความรู้สึก
เสมือนเป็นความทรงจำที่ปวดร้าวที่เรายังเก็บไว้ไกลความคิด
อย่ามัวเสียดายกับอดีตที่ไม่อาจแก้ไข
เพราะอนาคตจะเสียใจที่ปัจจุบันที่ไม่ยอมเริ่มต้น
อย่าให้วันนี้ . ที่เรารู้สึกได้ เสียใจบ้าง. ได้มีความปวดร้าวจากการที่ต้องสูญเสีย
พร้อมกับตื่นขึ้นมากับเช้าวันใหม่
เพื่อมีฝันที่เรายังไปได้ไกลกว่านี้
ความคิดเห็น